(...)
Tayyip Erdoğan'ın siyasal karizması, bu siyasal antropolojiye uygun bir model arz etmektedir. Bu model, Erdoğan'ın böyle bir şey olmak isteyip istememesi ile ilgili bir durum değildir elbette. Kitleler, içinde bulundukları sosyolojik, politik ve ekonomik koşullar nedeniyle Tayyip Erdoğan'a böyle bir anlam yüklüyorlar. Yinelemekte yarar var; kitleler derin bir bunalım, anomi, yoksunluk ve dışlanma psikolojisi içinde bulunuyorlar. Bu hoşnutsuzluğun yol açtığı kızgınlığı etkili bir protest olarak siyasal düzene yansıtmak istiyorlar. Erdoğan, burada önemli bir anlatım liderine dönüşüyor. Nesnel koşulların karizmatik bir politik yansıtıcısı konumuna geliyor. Çünkü toplumsal hafızamızın bilinçaltında sürüp gelen tarihsel protest modellerin imgelerini taşıyor üzerinde. Mimikleri, konuşma üslubu, kızgınlığı, bedensel ölçüleri vs. buna uygundur.
(...)

-Kitabın İçinden Sayfa 59-