Geçti o demSom zaman şimşekleriyle yalnızlıklardanVe meclis-i mey pürhuruş idi.Sagâr yıkıldı belkiKöpüklü dalgasına gri sularınKi gözler kulkul-i mînâya gûş idi.Müstağrak-ı tecellî-î hüsn olup / âteş rûhânaBir bulut döküldü soyut renklerine umarsızlığınArtık çoktan beri yitirilmiş bir akşamdı gülKi çamurlu sokaklarda bezm-i kadeh şûlepûş idi.Oysa sonsuz ufuklarda görmüştümTitreşen ölümünüCan çekişen imgelerle bir agaaz-ı dâstânın Ve büyük mavilikten yola çıktımNe lucien ne madame de bargetonNe gentile ne de hizmetçi kız albertineBu yolculukta olup bitenlerdenAsla sözetmediler.