"Aze belki de ardıç olup dağlara uçmuştu, ardıçtohumlarından ardıç ağacı yaratmaya. O öyle zorunlusavrulacak bir göçere benzemiyordu. Gözlerindeki masumbakış, yüzündeki anlamlı gülüş insancıllığındandı. Yüreğitertemizdi. Kardeşlerini yalnız bırakamazdı. Kardeşlikde, barış da, birlikte eşit yaşamak da bu toplum içinkaçınılmazdı... Zamanın gerçeği var kıldığında ya dadüşsel sonsuzlukta, doğruyu ya da yanlışı sınayacaktı.Biteviye akan zaman esir alırsa insanı, atalet kanınakarışıp nüfus eder bütün hücrelerimize, öldürmüyor belkiama uyuşturuyor, yavaşlatıyor bizi. Atılmamış adımlarınhayatı ertelediğini kestirebilirdi, sağduyusuyla. Gerçeğiyorumlayıp düşlere kanat açmıştı, Aze."