p>(...) Atina'daki Akropol tepesine ilk kez çıkıp tapınak kalıntıları arasından mavi denizi seyrettiğimde artık olgunluk yıllarını yaşayan bir adamdım. Neşeyle karışık bir hayret duygusuna kapıldım. Bu duygu sanki şöyle diyordu: "Anlaşılan bu gerçekten doğruymuş, tıpkı okulda öğrendiğimiz gibi'!" Eğer bunu öğrendiğimde, böylesine bir hayret yaşayabildiysem bana öğretilenlerin doğru olduğu konusunda edindiğim inancın gerçekte ne kadar yüzeysel ve zayıf olması gerektiğini bir düşünün! Ama ben bu deneyimin önemini daha fazla abartmayacağım; çünkü hayretimin o zaman anlamadığım, tümüyle öznel ve o yerin özel niteliğiyle ilgili bir başka açıklaması bulunmuş olabilir. (...) -Kitabın İçinden Sayfa 35-