....kuraklık ve çölleşme, açlık, ülkeler arası gelişmişlik farkları, insanlığın bugün karşılaştıkları felaketlerden sadece bazılarıdır. Bunlar sadece bilinenlerdir. Ekolojik dengede bilinmeyen bozulmaların çoğaldığına dair işaretler de bulunmaktadır. Gelişmeler bu hızla sürdüğünde, felaketlerin boyutunu tahmin etmek pek de güç olmayacaktır. Bu gerçeğin farkında bulunan gelişmiş ülkelerde ekolojik kaygıların, hiç olmazsa çevresel kaygıların arttığı gözlenmektedir. Dolayısıyla bu ülkelerde ekolojik düşünce biçimi önemli ölçüde taban bulup ülkelerin politikalarına yansırken, gelişmekte olan ülkeler, açlık ve gelişmemişlik gibi olumsuzlukların baskısıyla ekolojik kaygıları öne çıkaracak durumda bile değildirler. Kirlenmenin ve bozulmanın sorumluluğu üzerinde olan gelişmiş ülkelerin de gelişmekte olan ülkelere bu anlamda yardım yaptıkları söylenemez. Hatta gelişmiş ülkeler, gelişmekte olan ülkelere hızla kirli teknoloji ihracatına devam etmektedirler. Kendi ülkelerindeki ekolojik muhalefet dolayısıyla pek çok kirletici faaliyet, gelişmekte olan ülkelere taşınmaktadır. Azgelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerdeki sorun sadece kirlenme ihracından kaynaklanan sorunlar da değildir. Bu ülkelerdeki nüfus baskısı, genel olarak üretim yetersizliği, gelir dağılımındaki bozukluk, ekolojik duyarlılığın oluşmasına da engel olmaktadır. Zaruri ihtiyaçların bile tam olarak karşılanmadığı toplumlarda ekolojik değerler ve duyarlılıklar rahatlıkla geri plana atılabilmektedİr. Dolayısıyla anılan ülkeler yeterince sanayileşmemiş olmalarına rağmen giderek artan çevre sorunlarıyla karşı karşıyadırlar. Ekolojik dengenin korunması, çevrenin korunması ve geliştirilmesi artık geçici, parçal ve palyatif düzenlemelerle gerçekleştirilebilecek bir sorun olmaktan çıkmıştır. İnsanlığın, sorunların kaynaklandığı yer ve alanları doğru tespit ederek sorunlann çözümüne yönelik adımlar atmaları gerekmektedir. Ayrıca bu görev, ne insanların tek başına, ne de toplumların ve devletlerin tek başlarına yapacakları bir eylem olmaktan çıkmıştır.