Siyaset hayatı diye bir şey yoktur, siyaset zaten hayattır. Siyasetin yaşam alanı, ideallerle örülmüş bir mükemmellik hülyası değil, zaaflarla kuşatılmış bir gerçeklik dünuasıdır. Siyaseti gerçek bir insan ilişkileri ağı olarak tasavvur ettiren şey de, işte bu tutku ve ihtiras doğasını akıl ile tamamlama dengesidir. Bu denge, siyasetin doğası ile insanın doğasını birleştiren hassas bir sınırdır. Bu yüzden siyaset, sürdürülebilir iktidar hırsı sürdürülebilir siyasal amaçlılıktır. Siyasetin asli siyasal amaçlılığı kendi her bir insanın kendi iktidar alanının tiranı olmak istemesidir. Bu yüzden, siyaset, bütün insanların tiran olmak isteğindeki tutku ve ihtiras arasındaki mücadeledir. İnsanı şeytana çeviren şeyin onu melek zannetmekle; dünyayı cehenneme çeviren şeyin onu cennet yapmak isteğimizle; siyaseti kaosa çeviren şeyin onu uyum kabul etmekle başladığını unutmamak gerekir. Mükemmellik ancak hatadan münezzeh olmayı ifade eder ki, o zaman insan da, siyaset de yok demektir. Mükemmel olan durum değildir, çabadır, mücadeledir, süreçtir. Mükemmel olan 'var'lık değildir, varoluştur.

Ne mutlu, mükemmeliğin zaaf dünyasında ideal hayatlar yaşamaktansa, zaafların mükemmellik arayışında gerçeklerin arasında yolunu kaydedenlere. Ne mutlu, kendi haz ilkesini ve kendini gerçekleştirme tutkusunu bastırmaya çalışan kendi egosuna rağmen, kendini köleleştirmek ve kendi içinde eritip yok etmek isteyen tüm süper egolara ve onları temsil eden egolara karşı, gücünün, yeteneğinin ve kaderinin yapmasını ve olmasını istediği şey için varoluş mücadelesi veren "fortuna"nın emrine amede kılma vaazlarına kanıp "virtu"larını yok eden tüm "homo"lara karşı "homo homini lupus" emrinin gereğinin yerine getirip "fortuna"yı "virtu"ları ile düzenleme cesareti gösteren "zoon politkon"lara. Ne mutlu, insanlara teskin olmaları gereken onlarca sükunet aşılayan ve uğruna ölmeleri gereken "nizam" ve "iyi" sunan değer dünyaları karşısında insanlara tahrik edilmesi gereken onlarca tutku ve ihtiras olduğunu öğreten ve uğruna yaşamaları gereken "nizam" ve "iyiler" gösteren siyasete. Ne mutlu, sorun üreten her türlü toplumsal ve ekonomik değere ve kişilere karşı tek çözüm üreten ve bunu da bir sanata dönüştüren siyatçiye.