Deli Heybesi içinde on yedi öykü, on yedi nesne taşıyor. Umut Y. Karaoğlu bu ilk öykü kitabında bakışın, bakılanın, aynadaki görüntünün ve boşluğun izini sürüyor. Birbirinin içine geçen, birbirine dönüşen, incelikle işlenmiş bu öykülerin arkasında, karanlıkta yazan, ilham öcüsünden kaçarken önce söze, sonra yaşama tutunan bir yazar var; köpeklerin, kedilerin, nesnelerin, köyün delisinin, o adamın ve o kadının gözünden anlatısını sil baştan kuruyor, korkusuyla, kendisiyle yüzleşiyor. "Kol Saati", "El Aynası", "Ayakkabı Teki", "Musluk", "Tırnak Makası", "Çay Bardağı", "İzmaritler", "Bira Şişesi", "Kum Saati", "Tenis Topu", "Dikiş İpi", "Çamaşır İpi", "Çakmak", "Çekmece Kulpu", "Metro Jetonu", "Kan Çanağı" heybeden önümüze dökülenler... (Tanıtım Bülteninden) "Sonra birden buluyorum ne yapmam gerektiğini. Mutfaktan bir bıçak alıp dönüyorum. Dizimden bir d, elimden bir e kesiyorum; nasırımın da n'sini çıkarıp koyuyorum yanlarına. Biraz bekleyip devam ediyorum. Böyle böyle, kendimden bir şeyler ekleyerek, onların öyküsünü yazmaya koyuluyorum."