Gelişimin tüm önceki aşamalarındaki egoyu terk

etmeliyim. Dönüş noktası, çatallaşma noktası,

ayrılma, kriz, bugün üzerlerine gideceklerimiz

bizleri gerçekten, egomuzu "kıracağımız" ve

bizleri gerçeğine yönlendirirler. İnsanlık, büyük

bir problem ile yüzleşiyor: Ulaştığımız o çok

büyük egoyu hissediyor, onunla hayal kırıklığına

uğruyor ve onu terk ediyor çünkü buna mecbur

bırakıldık.

Eğer, zaten insan gelişiminin bir sonraki

seviyesini hissetmeye başlamış bir gruptan

bahsediyorsak, bunlar egoyu terk etmeye hazır

kişiler olmalıdırlar. Şunu anlamalıdırlar ki,

tamamen içsel olarak değişmelidirler, tıpkı bir

bilgisayara yeni bir programa sahip bir disk

koymak gibi, eski programı silmek ve tamamen yeni

bir program yüklemek.

Baştan "çalıştırılmaya", tamamen "yükseltilmeye"

hazırım. Bunun için hazırım, çünkü kötülüğün

tanınması seviyesinde, egomun sadece bana zarar

verdiğini keşfederim; bunu kötü olarak algılarım.

İnsanlar kötülüğün tanınmasına ulaştıklarında ve

egolarının üzerine yükselmeyi denemeye teorik

olarak olsa da hemfikir olduklarında, bunu grup

içerisinde, onları az da olsa yönlendirecek ve

aynı zamanda onlarla birlikte çalışacak iki

rehber ile yaparlar. Grup, yavaş yavaş, bu

psikolojik "çıkışları"nın nerede, egolarının

üzerinde, yeni özgecil psikolojiye, "doğa" olarak

adlandırılan seviyeye olduğunu hissetmeye

başlarlar.