Babalar ailelerinin geçimini üstlenmeyi reddederek evlerini terk ediyor, yaşlı insanlar ancak çok seyrek olarak çocukları tarafından ziyaret ediliyor, küçük çocuklar tatile giden aileleri tarafından günlerce evde tek başlarına bırakılıyor, kediler ve köpekler kırma haline gelince sokağa atılıyor, medyada her gün bizi sarsan bencillik, zalimlik, kayıtsızlık örneklerinden bahsediliyor.Genellikle işitmediğimiz, diğer uç noktalardaki örneklerdir; kendi fiziksel ve psikolojik sağlıklarına zarar verecek, hatta tamamen yıpratacak kadar güçlü görev duygulan taşıyan insanlar gibi. Bu tür vakalar sıklıkla toplumun görüş alanının dışında kalmaktadır; çünkü bu insanlar için genel kanı, "Onların sadece görevlerini yaptıkları" ya da özel olarak onlardan bahsetmenin bir anlamı olmadığı şeklindedir. Çok güçlü sorumluluk duygularına sahip insanların -- örneğin bakım, tedavi işlerinde çalışanların— sorumluluk yüklü ağır işlerinin karşılığında çok az para almaları, sakat ve yatalak yakınlarına bakan insanların kendilerine zaman ayıramamaları, tekrar işe başlamalarına yardımcı olacak herhangi bir desteğin olmaması çok dikkat çekicidir.Kişisel sorumluluk, sadakat ve düşünceli davranışlar daha önceleri olduğu kadar bugün de önemini korumaktadır. İster özel ister meslekî ilişkilerde olsun, bu değerler, bireyler ve gruplar arasında uyumlu ilişkiler ve olumlu bir işbirliği tesis etmek için temel bir öneme sahiptir.Bununla birlikte, fiziksel ve ruhsal sağlığın yıprandığı yerle sorumlulukları yerine getirmek arasına bir çizgi çekebilmek için, bütün bunların ne anlama geldiğini bilmek gerekir.