Marx’ın “Kapitalizm, gölgesini satamadığı ağacı keser.”cümlesi ile Efendimizin “Hurma sizin halanızdır.” Hadis-i Şerif’ini aynı gün öğrendim. İlkini anlayacak kadar eleştirel bakışım gelişmemişti henüz, Efendimin cümlesinin anlamını içimde hazır buldum.
 
Her ağacı o gün bugündür akrabam bildim.
Ağaçların en çok gövdesine sarılmayı sevdim.
Ağaçların gövdesine sarılmayı sevdim.
Çünkü canımın canı annem bulduğu her toprağa ağaç dikerdi.
 
Annemin, hayatın acılarına karşılık bir teselli olarak ağaç dikişini idrak ettiğimde, otuzlu yaşlarımı geride bırakmıştım.
Ömür denilen şeyin bir teselli arayışı olduğunu öğrenmeye henüz başlamıştım.
İşte tam o sıra Yusuf Hemedani’nin cümleleri mihmandarım oldu.
“Hayat Teselli Olmatır , herkes tesellisini kendi nev’inden arar” diyordu Yusuf Hemedani.
Ben tesellimi kelimelerde buldum.