“…Üstelik ahlakçılar ya da bilimciler bile başaramazken dili ciddiye almanın anlamı nedir? Bence onların dille ilgili sorununun iki yönü vardır: Bir taraftan niyetin dilde duyu-algısından daha fazla kaydedilemeyeceğini hiçbiri anlamamış görünüyor. “Kastettikleri”, “söylemek istedikleri” ya da “söylemeye niyet ettikleri” şey daima ölümcül bir tarzda söylediklerinin tersi çıkar. Dilin ya katı olguyu ya da görünüşün ötesini ifade etmesini isterler, ama dil ancak bu iki karşıtlık arasındaki diyalektik ilişkiyi aktarabilir.”

Jameson’ın “negatifin emeği”ni Diyalektiğin Birleştirici Güçleri’nde en özenli şekilde sunduğunu düşünen okurları Hegel Varyasyonları hem şaşırtacak hem de onlara eleştirel bir destek sağlayacak. Hacmen küçük olsa da, Varyasyonlar’ın asla hafif sayılamayacak argümanları Jameson’ın Hegel’in zorlu soyutlamalarıyla girdiği teorik mücadelenin bir başka keyifli bölümünü okura sunuyor.