Kitabımıza Konu olan İç Anadolu step toplulukları, 4. zamanda würmiyen buzullaşmasından çok fazla etkilenmiştir. Günümüzden 10.000 yıl önce kıyı bölgelerimizden başlayarak tedrici olarak çam türleri (sarı çam, kara çam ve kızıl çam) ve ardıç türleri sonra yaprak döken meşe ormaları ile dağ katında sedir ve göknar gibi gerçek orman topluluklarının yerleştiğini yapılam birçok palinolojik çalışmalardan anlıyoruz.

Ancak günümüzden 4-6 bin yıl önce Neolitik Çağda Anadolu Platosu'ndaki bu ormanlar, endüstrinin gelişmesi ve özellikle agro-pastoral toplulukların görünmesiyle gelişimini durdurmuştur. Hitit Medeniyeti'nden sonra Yunan-Roma imparatorluğunun yayılması sonucu bu ormanlar önemli ölçüde ve hızlı bir şekilde tahrip edilmeye başlanmıştır. Dha sonra IX. ve X. asırdan itibaren Moğol istilası, Selçuk ve Osmanlı dönemlerinde de orman tahriib devam etmiş ve sonuçta bugünkü step toplulukları oluşmuştur. Bu durumun en belirgin kanıtı halen İç Anadolu'da 42 orman kalıntısının varlığını sürdürmesidir. Sonuçta İç Anadolu Platosu'nda gelişimini doğrudan ana kayanın özelliklerinden alan antropojen karakterli sekonder bir vejetasyon tipi olan step toplulukları yerleşmiştir. İşte oluşan bu step vejetasyonun bugünkü durumunun araştırılmasının bilim bakımından olduğu kadar tarım ve ormancılık bakımından da büyük önemi vardır.