İmkânları olan için önemsiz bir para, birçok kimse için son derece hayati bir anlam ifade eder. Çok cüzi miktarları elde edemediklerinden dolayı bunalıma girenler, büyük sıkıntıya düşenler, çocuğunu tedavi ettiremeyen, konu komşunun gözleri önünde evine icra gelenler, kış ortasında evinden atılanlar, iflas edenler...

Evini barkını terk edenler, sönen yuvalar, hatta intiharlar bile söz konusu iken nasıl duyarsız kalınabilir ki? Üstelik yardımlaşmayı ibadet bilen bir inanca sahip olan böyle bir toplumda...

İhtiyaç hâsıl olduğunda imdada yetişecek birileri olmalı. Başkalarının ıstırabını dindirerek huzur bulmalı. Derde derman, sadra şifa kurumlar oluşturulmalı. Ve bunun için acele etmeli. Çünkü "hayırlı işlerde acele ediniz" emrinin muhatabıyız.Ayrınca insanların sıkıntı içinde yaşadıkları bir toplumumuz var. Allah'ın darda kalmış kulları çok.

Zaman daralıyor, ölüm yaklaşıyor. Ebedi ve sonsuz bir hayata geçilecek; azık biriktirmek ve hazırlık yapmak gerek. Vereceklerimizin "kendimize vermek" demek olduğunu bilerek ve cimriliğin en kötüsü olan "kendine cimrilik yapma" hastalığından kurtularak...
Hayırda yarışmalı!