"... unutma çöplüğü yaşlandıkça kokuşur, birlikte koyulaşır çizgileri kabalaşır hantallaşır; üzerine yığılıverir bir gün "o bir gün" sıkça ziyaretine gelmeye başladığında çoktandır oturduğun bedenin arsız bir misafiri olduğunu anlarsın, kendine baktığın aynayı tutan el yazmaya görsün, sırrı silinmeye başlar artık kara bir büyüdür ömrünün yansıması, yalnıza cam kalakalırsın kendince hesap kesip olgun yılların şarabını akıtırsın zehir havalandıkça dönüşür içilmeye doldurursun kadehlerini şerefinize..."