Türkçenin renk anlamına gelen en eski kelimesi Orhun Abidelerınde geçen öng kelimesidir. Her nesnenin bir rengi vardır. Dil, nesnelerin rengini iğsimlendirmekle kalmaz, renklere anlam yukleyerek renkleri sembolleştirir, mesela, alnı ak, bahtı kara gibi. Renkler; yönleri, unsurları da temsil eder. Renkler; atasözü, deyim, mitoloiı ve edebi eserlerde somut ve soyut anlamlarıyla yer bulur. Temel renklerin yanı sıra renkleri ve ara renkleri belirtmek üzere benzetmeler yoluyla Türkçe renk isimleri türetmıştir, mesela, kül rengi gibi. Varlıkların isimlendrilmesinde de renklerden yararlanılmış, insan adları, yer adları, bitki ve hayvan adları türetilirken de renklerden istifade edilmiştir, mesela, karabiber gibi.
Kitap ile ilgili henüz yorum yapılmamış.