P>Zor iştir terk edilen olmak. En nefret ettiği kıyafetleri ile komşu gezmesine götürülen bir çocuk gibi bakarsınız etrafa. Dağılan dünyanızı tekrar toplamanız istenir sizden. Tek tek sıraladığınız inci taneleri kolyeden kurtulup dağılmıştır. Her inci tanesi en olmayacak yerlere yuvarlanmıştır. Bulmanız, toplamanız, tekrar sıralamanız artık pek mümkün değildir. Ama denersiniz.

Zorbalık duygularınızı uyandıran kıpırdanmaları bastırmak, daha olgun bir tavır sergilemek gerekmektedir. Bunu siz değil, etrafınızı kuşatmış olan dünya söyler. Size kalsa her şeyi yakmak için zaman gelmiştir.

Âşık olmak ve terk edilmek... İlki yaşanırken, ikincisi sahne aldığında içinizde, derinlerde bir kırılma yaşanır. Biriken, biriktirilen sevgi ruhumuzun içinden her tarafı yakarak akmaya başlar. Geride sarsıcı bir mutsuzluk tortusu bırakarak. Bir kadına karşı duyulan aşk ve terk ediliş. Bu roman bir ruh kırılmasından alıntıdır ve terk edilişin yarattığı travmayı yaşayanlara ithaf edilmiştir.

Ya siz? Hiç terk edildiniz mi?