Bir varmış, bir yokmuş. Bir ülke varmış, kralı yokmuş. Sebzesi çok, insanı yok. Sevgisi var, kavgası yok. Burası koskocaman sebze ülkesiymiş. Burada suların şırıltısından, yaprakların hışırtısından, rüzgârın şarkısından başka ses duyulmazmış. Ancak son günlerde bir hal olmuş, sebzeler ülkesinin ahalisine. Tartışır olmuşlar birbirleriyle. Bir sonuca ulaşmak şöyle dursun, daha alevlenen anlaşmazlık yüzünden, domatesler öfkeden kırmızı, salatalıklar boylu poslu, patlıcanlar mosmor olmuş. Bütün sebzeler birbirine düşman. Buna son vermek için hemen bir mahkeme kurulmuş. Mahkemenin başına; uzun yakalı elbisesi, elinde tahta tokmağıyla bay patlıcan geçmiş. Tık, tık, diye vurmuş, bakmış, susan yok. Daha hızlı vurmuş tokmağını: "Susalım lütfen, susalım lütfen, başlasın artık dava!" demiş.