P>Sarkaç, eksiler istikametinde yol aldıkça, bedenin bileşkesindeki en cıvık, en yapışkan ve bataklık ürünü toprak damarının egemenliği öne çıkar. Bu noktada süfli duyguların tutsağı olan insanın aşağılık derecesine bakarak, şeytan şükredermiş, "Çok şükür ben bu kadar düşmedim..." diye. Sarkaç, Artılar istikametinde yol alıp da öbür uç noktaya geldiğinde, kokusu bile ruhu ferahlatan toprak türünün egemenliği öne çıkarmış. İnsanın kazandığı bu yücelik derecesine bakan melekler gıpta ederlermiş: "Keşke biz de böyle bir mertebeye erişebilseydik..." diye.