Aşk bir görme kusuru, evlilik ise bu kusurun tedavisidir. Mutlu bir evlilik için aşk asla yetmez... İletişim sorunu yaşanan evliliklerde eşler giderek konuşamaz olurlar ve konuşma yerini akıl okumalara bırakır. Bir terapi oturumunda eşlerden biri "Şu anda aklından geçenleri bildiğimden söylemek istediğim şeylerden vazgeçtim." demişti. Diğeri de ona: "Senin aklımdan geçirdiğimi zannettiklerin, benim aklımdan geçenler değil!" deyince şaşkınlıktan ancak şunları söyleye bildim: "İkinizin de birbirinizin aklından geçenleri okumak gibi özel bir yetenekle donatıldığınızı anlıyorum. Ancak bana yardım edin çünkü benim böyle bir yeteneğim henüz yok."
Acı onu anlayan için muhteşem bir bilgidir ve yaşadıklarımıza verdiğimiz değeri gösterir. Bir terapi oturumunda ağlayan eşinin gözyaşlarına hiç anlam veremediğini söyleyen ve "Ben hiç ağlamadım," diye övünen birine, "Sizin için çok üzüldüm," demiştim. "Niye?" diye sorduğunda ise, "İnsanın yaşamında ağlayacak kadar değer verdiği hiçbir şeyin olmaması çok acı verici de ondan," dediğimi hatırlıyorum. Acı kaçınılmazdır. Ancak acı çekmekten daha anlamlı olan acı çekmeye değer bir yaşam öyküsü'ne sahip olabilmektir. Sadakatsizlik sonrasında böylesi bir öykü sağlanabilir mi?..