Zaman iyice alçaldı... aşklar görünür oldular ve 'mazi kalbimde yara...'' o konak, yıkık, harap, anımsıyorum, bulutlar ağır ağır inerdi odalara... beklerdim, aşklar birer türküydü! bir kızak, sanki saplanmış kara; hiç bir şey kımıldamaz, öyle dururdu, annemsi bir sessizlik çökmüş duvara... o konakta herkes, büyük aile, koştururdu, yazlar sanki bir sara nöbeti gibi yaşanır, bir çırpınıştır çocukluk, orada, boş akşamlara...