P>Psikiyatrist ofisleri de yaşamın her çeşit çarpıklıklarının gizlendiği, gözlendiği, konuşulduğu, paylaşıldığı ortamlar oluyor. O nedenle bu mesleği yapanların çok duyarlı, dikkatli ve insancıl olmaları koşulu var. Bazen kendimizdeki bir cevap, unutkanlık, ihmalkarlık ya da yüzünüzdeki ifade karşımızdaki insanın tüm yaşamını, güvenini, sizinle ilişkisini etkileyecek kadar önemli olabiliyor. Ama bunun tersi olduğunda bu insanlar yaşamlarının gizli yönlerini, ruhlarının derinliklerini, düş kırıklıklarını, hayallerini, ümitlerini sizinle paylaşacak kadar yakın hissediyorlar.

Benim kendime, öğrencilerime ve asistanlarıma da sürekli önerdiğim bir husus var. Karşınızdaki insanı anlamaya çalışın. Çünkü size gelenlerin en büyük derdi, bugüne anlaşılamamak'tır, büyük ölçüde. Çocukken annesi, babası, kardeşleri, arkadaşları, büyüyünce eşi, anne baba olunca çocukları, iş arkadaşları, amirleri, memurları ve yakın çevresi... Bu insanlar bir kere olsun anlaşılmayı , dinlenmeyi, ümit ve arzu etmektedirler. Yapılabilecek en iyi yardım, onun duygularını anladığınızı hissettirmek olacaktır. Psikotik hasta bile olsa, önce kendisine inanmanızı sizden isteyecektir. Ancak ondan sonra o size inanır ve güvenir. Anlamak o kişiye hak vermek anlamı da taşımaktadır.

Sonuç olarak ben de yaşamım boyu hem kendimi, hem çevremi, hem hastalarımın sorunlarını sorgulayarak, olaylara Psikiyatri penceresinden bakmaya çalışıyorum.