Bardan çıktığımda yağmur çiseliyordu. Sonra bayağı yağmaya başlamış, ben hani sarhoşum ya, farkına varamadım. Epeyce ıslanmışım.Islanmışım, çünkü arabayı park ettiğim yere değil ters istikamete gitmişim.Gitmişim çünkü kafam karışık. Sarhoşsun kardeşim el bette karışık olacak demeyin, benim sarhoşluğum Öyle zil-zurna küfelik işlerden değil. Hani ne demişler: "içiyorsak sebebi var". Yok yok, öyle kara sevda, imkânsız aşk falan değil. Ya hu bizimkisi işte bir alışkanlık. İşten çıktıktan sonra her akşam gittiğimiz bara uğrayıp iki tek atmak; her zamanki arkadaşlarla iki çift laf etmek, işte bu. Ama vücudum kaldırmıyor galiba. İki tek atsam bile kafayı buluyorum. Kafayı bulunca!... Zihnimin bir tarafı açılıyor.Konuşkan, bilgili, ağzı laf yapan bir taraf bu. O zaman ya ben konuşuyorum, yani iştahla veya damarıma ba sıp konuşturuyorlar.