"...Genellikle hüzünlüydü ve derin düşüncelere daldığında uzun süre sessiz kalırdı. Ancak, asla dinlenmez, daima birşeylerle meşgul olurdu. Asla gereksiz konuşmazdı. Sözleri her zaman söylemek istediği noktayla alakalı ve ne demek istediğini açıkça ortaya koymaya yetecek kadar olur, gereksiz söz sarf etmezdi. Başından sonuna kadar hızlı bir şekilde konuşurdu. Hislerini çok iyi kontrol ederdi. Kızdığı zaman başka tarafa doğru dönerdi; memnun olduğu zaman bakışlarını aşağı doğru çevirirdi. Vaktini kendisinden talep edilen şeylere göre dikkatli bir şekilde taksim ederdi. İnsanlarla münasebetlerinde son derece zerafet sahibiydi...""İnsan, Muhammed (s.)'in ve İslam'ın ilk dönemlerinin tarihçesi üzerine ne kadar çok düşünürse, Muhammed (s.)'in başarılarının büyüklüğü karşısında o kadar çok hayrete düşer. Şartlar ona pek az kişiye nasip olan fırsatlar sundu; fakat sunulan kişi de duruma tam anlamıyla uygundu. Eğer onda böyle geleceği görme, devlet adamlığı ve idarecilik kabiliyetleri ve bunların arkasında onun Allah'a güveni, Allah'ın onu görevlendirdiğine dair sarsılmaz inancı olmasaydı; insanlık tarihinin önemli bir bölüm yazılmamış olacaktı."