Kalkınma plancılığının önemli bir bölümünü oluşturan sosyal planlama, aynı zamanda sosyal politikanın da önde gelen araçlarından biridir. Sosyal planlama, kalkınmanın dengeli olmasını sağladığı ve sosyal sorunları çözerek büyümeye olanak tanıdığı için özellikle gelişmekte olan ülkeler yönünden büyük önem taşımaktadır. Çünkü, günümüzde azgelişmiş ülkeler, yalnızca kalkınmayı değil, ama dengeli bir kalkınmayı istemektedirler.Sosyal planlama, anamalcı toplumlarda piyasa mekanizması ve fiyatlar sistemi nin serbest işleyişinin sosyal alanda ortaya çıkardığı gelir dağılımı eşitsizliği, işsizlik, bölgeler arası gelişmişlik ayrımlarının yanısıra, kentleşme, konut, insangücü, sağlık ve eğitim gibi alanlarda oluşan sorunlara sistematik, düzenli ve akılcı çözümler üreten, kalkınmanın dengeli olmasını sağlayan önemli bir sosyal politika aracıdır.Ekonomik, sosyal ve kültürel yönleriyle bir bütün olan kalkınmanın sosyal yönünün planlanmasında, ekonomik planlama yapılırken, ülkenin sosyal gelişmesinin ve sosyal sorunlarının da planlamaya dahil edilerek bunların birlikte planlanmasının sağlanmasında, sosyal planlama önemli işlevler yüklenmektedir. Sosyal planlama da ekonomik planlama gibi, önce sosyal gelişme yönünden nerede olduğumuzla İşe başla makta, daha sonra nereye gideceğimizi ve nasıl gideceğimizi saptayarak, ereklerle kaynaklar arasında bir öncelik sıralaması içinde dengeyi kurmaktadır. Türkiye'de planlama bir anayasal kurumdur ve bu kurumu bütün hükümetler korumakla yüküm lüdürler. 1963 yılından bu yana Türkiye ekonomik ve sosyal kalkınmasını planlamaya bağlamış bir ülkedir. Türkiye'de o tarihten günümüze altı adet Beş Yıllık Kalkınma Planı hazırlanmış ve uygulanmıştır. Ülkemizde otuz yılı aşkın bir süreyi içeren planlı dönemde, yurt sorunlarına hangi ölçülerde çözümler getirildiğinin saptanması ve bunun bir değerlendirilmesinin yapılması Türkiye'nin geldiği bu aşamada büyük önem taşımaktadır.