İncinen insan mutsuzdur, yalnızdır, incinmiştir. Kendini değersiz ve yetersiz hisseder. Yalnızdır çünkü incindikçe kabuğuna çekilmiştir. Bu kabuğun içinde kendisini güvende hissetmeye çalışır. Korkusunun, acısının dinmesini bekler. Ama bu acı asla dinmez.

İşte o zaman hiçliğinizin içine girin. Değersizlik ve yetersizlik duygularınızın içine girin. En ufak bir reddedilme duygusunun sizi yerle bir ettiğini görün. Acınız çok derindedir. İlk anınızı, hatırlayabildiğiniz ilk anınızı anımsayın. Bu genellikle bir incinmenin anısıdır. Anneniz ya da babanızla ilgilidir. Bu, size verdikleri bir ceza olabilir. Ya da bir reddedilme, aşağılanma olabilir. Bu acınızı sonuna kadar yaşayın.

Onun nasıl oluştuğunu görün. Sonra diğer anılarınızı gözden geçirin birer birer. Ve tüm anılardan özgürleşinceye kadar devam edin.

Hiçliğin, boşluğun ve acıların içine girmeyi öğrendikçe bu sahte duygular yerini özgürlüğe ve huzura bırakacaklardır.

Bu kitapta hep birlikte, incinmelerin kök saldığı toprak olan, gerçeği değiştirme arzumuzu keşfedeceğiz.