Ateşi ne kadar uzun süre izlersem izleyeyim bıkmıyordum. Ateş şekilden şekile, renkten renge dönüşüyordu. Sanki canlıydı ve kendi iradesiyle hareket ediyordu. Doğuyor, bağlanıyor, ayrılıyor, yok olup gidiyordu.
Yanlışı kendiliğinden kabul edebilme cesaretin varsa , geri dönebilirsin. Fakat hayal gücünden yoksun , sığ ve hoşgörüsüz bir yaşam , parazitlerinkinden farksızdır.
“Hayal gücünden, bilhassa da düşlerinden çok korkuyorsun.
Belki de esas korktuğun şey, hayallerinde üstlenmek zorunda kalacağın sorumluluklardır. Sonuçta uyanıkken hayallerini, arzularını yok saymayı sürdürebilirsin ama rüyalarını bastırman mümkün değil.
Çünkü sadece rüyalarında özgürdür insan.”
Bir çok şeyin seninle ilgisi yok. Benimle de ilgisi yok. Ne kehanetle ne de lanetle ilgili. Ne DNA'yla ne de düzensizlikle. Yapısalcılık yüzünden olmadığı gibi, üçüncü sanayi devrimi yüzünden de değil. Hepimizin böyle çöküp gitmesi, dünyanın kurgusunun çöküş ve yitim üzerine kurulu olmasından. Bizim varlığımız o prensibin gölgesinden başka bir şey değil. Rüzgar eser. Hırçın rüzgarlar da vardır, insanın ruhunu okşayan rüzgarlar da. Fakat tüm rüzgarlar, gün gelir yitip gider. Rüzgar cisim değildir. havanın yer değiştirmesine verilen genel bir addır yalnızca. Kulak ver, metaforu anlamaya çalış.
Biz, hepimiz, sürekli değerli bir şeylerimizi kaybediyoruz. Önemli fırsatları, olasılıkları, bir daha yerini asla dolduramayacağımız duyguları. Hayatta olmanın bir anlamı da bu işte. Fakat kafamızın içinde, ben kafamızın içinde olduğunu sanıyorum, öyle şeyleri bellek haline getirebilmemiz için küçük bir oda var. Herhalde, kütüphanenin depo kısmı gibi. Dahası, bizler kendi yüreğimizin ne durumda olduğunu doğru şekilde takip edebilmek için, sürekli arama kartları yapmak zorundayız. O odayı temizlememiz, havalandırmamız, çiçeklerine su vermemiz de gerekiyor. Başka bir deyişle, sen sonsuza kadar kendi kütüphanende yaşayacaksın.
- 19/07/2017 19:30
Ateşi ne kadar uzun süre izlersem izleyeyim bıkmıyordum. Ateş şekilden şekile, renkten renge dönüşüyordu. Sanki canlıydı ve kendi iradesiyle hareket ediyordu. Doğuyor, bağlanıyor, ayrılıyor, yok olup gidiyordu.
- 08/03/2017 20:30
Yanlışı kendiliğinden kabul edebilme cesaretin varsa , geri dönebilirsin. Fakat hayal gücünden yoksun , sığ ve hoşgörüsüz bir yaşam , parazitlerinkinden farksızdır.
- 24/08/2017 13:30
“Hayal gücünden, bilhassa da düşlerinden çok korkuyorsun. Belki de esas korktuğun şey, hayallerinde üstlenmek zorunda kalacağın sorumluluklardır. Sonuçta uyanıkken hayallerini, arzularını yok saymayı sürdürebilirsin ama rüyalarını bastırman mümkün değil. Çünkü sadece rüyalarında özgürdür insan.”
- 05/08/2017 03:30
Bir çok şeyin seninle ilgisi yok. Benimle de ilgisi yok. Ne kehanetle ne de lanetle ilgili. Ne DNA'yla ne de düzensizlikle. Yapısalcılık yüzünden olmadığı gibi, üçüncü sanayi devrimi yüzünden de değil. Hepimizin böyle çöküp gitmesi, dünyanın kurgusunun çöküş ve yitim üzerine kurulu olmasından. Bizim varlığımız o prensibin gölgesinden başka bir şey değil. Rüzgar eser. Hırçın rüzgarlar da vardır, insanın ruhunu okşayan rüzgarlar da. Fakat tüm rüzgarlar, gün gelir yitip gider. Rüzgar cisim değildir. havanın yer değiştirmesine verilen genel bir addır yalnızca. Kulak ver, metaforu anlamaya çalış.
- 04/04/2017 06:30
Biz, hepimiz, sürekli değerli bir şeylerimizi kaybediyoruz. Önemli fırsatları, olasılıkları, bir daha yerini asla dolduramayacağımız duyguları. Hayatta olmanın bir anlamı da bu işte. Fakat kafamızın içinde, ben kafamızın içinde olduğunu sanıyorum, öyle şeyleri bellek haline getirebilmemiz için küçük bir oda var. Herhalde, kütüphanenin depo kısmı gibi. Dahası, bizler kendi yüreğimizin ne durumda olduğunu doğru şekilde takip edebilmek için, sürekli arama kartları yapmak zorundayız. O odayı temizlememiz, havalandırmamız, çiçeklerine su vermemiz de gerekiyor. Başka bir deyişle, sen sonsuza kadar kendi kütüphanende yaşayacaksın.